King Lear

Toneelvoorstelling: King Lear - Het Paleis

Deze bewerking van Shakespeares King Lear werd opgevoerd door Het Paleis en online beschikbaar gemaakt zolang de toneelhuizen gesloten zijn.

Simon De Vos heeft het verhaal over de oude koning Lear in een moderne setting gezet. Het toneelstuk begint bij koning Lear die zijn rijk wil verdelen over zijn drie dochters (Goneril, Regan en Cordelia). Elke dochter krijgt een deel van het rijk toegekend, hoe meer ze zeggen van hun vader te houden, hoe groter hun stuk grond zal zijn. Stiekem wou koning Lear Cordelia het grootste stuk geven, maar wanneer zij niet uitgebreid haar liefde voor haar vader verklaart, wordt Lear zo kwaad dat hij haar onterft. Kent, de rechterhand van koning Lear is het niet eens met de behandeling van Cordelia en gaat hier tegen in. Kent wordt door zijn opstandigheid ook aan de kant geschoven en wordt een nar. Koning Lear stelt hierna een referendum voor waarbij het volk mag kiezen of het rijk in zijn geheel blijft bestaan of dat het opgesplitst moet worden. Iedereen gaat ervan uit dat het volk beslist om op te splitsen en ook Goneril en Regan (en hun mannen) zijn het hiermee eens, zij willen vernieuwing. 

Edmund, de bastaardzoon van Gloucester (een goede vriend van koning Lear) voelt zich minderwaardig als bastaardkind en wil hier verandering in brengen. Hij vermoordt Cordelia vlak nadat ze onterft is en probeert zijn vader en halfbroer Edgar (de legitieme zoon van Gloucester) tegen elkaar op te zetten. Er ontstaat een oorlog tussen de verschillende delen van het rijk en de verschillende delen van de familie waarbij er veel doden vallen door een samenspel van persoonlijk belang, verraad en trouw.

Aangezien ik een jaar Taal-en Letterkunde Nederlands en Engels heb gedaan, interesseert Shakespeare me wel enorm. Toen ik dus na lang zoeken dit toneelstuk tegenkwam was ik wel zeer benieuwd. Ik had nog nooit een volledig toneelstuk van Shakespeare gekeken, dus dit leek me een ideale gelegenheid om dat eens te doen. Het is natuurlijk ook een heel bekende naam, dus dat hielp ook wel bij mijn keuze. Ik ga uit mezelf bijna nooit naar een toneelvoorstelling kijken, dus in dat opzicht werd ik wel een beetje uit mijn comfortzone gehaald. Ik heb er vaak moeite mee dat er veel onduidelijkheden zijn in toneel, dat je als publiek nog veel zelf moet invullen. Ik had dus wel verwacht dat het een vaag stuk zou zijn.

Tijdens het kijken van het stuk was ik niet altijd mee met wat er gebeurde, ik begreep de verhaallijn niet helemaal. Achteraf heb ik dus maar even het originele plot van Shakespeare opgezocht om een beter beeld te krijgen van de gebeurtenissen en nu begrijp ik het al iets beter. De kostuumwissel vond ik bijvoorbeeld erg vreemd, ik begreep niet wat de nieuwe kledingstukken moesten voorstellen of wat hun nut juist was (behalve dan het feit dat de personages een verandering hadden doorgemaakt). Ik was daarentegen wel fan van het gebruik van licht en muziek. 

In het begin was er een bewegingsreeks waarbij je het idee kreeg dat je in het midden van een bedrijfshal rondloopt en na een stiltemoment werd er precies teruggespoeld. Dit vond ik een erg sterk moment en de muziek hierbij was zeer passend. Er werd ook gebruikt gemaakt van grote platen waarvan de randen lichtgaven. Zij waren deel van het decor, maar voorzagen ook licht wanneer dat nodig was. Tegen het einde van het stuk werd een onweer ook weergegeven door een hoop kleding die uit de lucht kwam vallen, voor mij was het wederom niet duidelijk waarom hier juist kleding voor werd gebruikt, maar het effect was wel bijzonder. Ik vond het ook leuk om een bekend gezicht te zien aangezien Michaël Pas meespeelde als Kent/de nar.

In mijn ogen zou je deze toneelvoorstelling, net als alle andere toneelstukken, kunnen gebruiken in de les Nederlands om te praten over de verschillende bouwstenen van toneel.

Ik heb het gevoel dat ik mijn culturele horizon heb verbreed na het kijken van dit toneelstuk. Het is iets wat ik normaal uit mezelf niet snel zou doen, dus ik ben alleszins een ervaring rijker. Nochtans heb ik wel het gevoel dat ik het de volgende keer gewoon ga houden bij wat duidelijkere voorstellingen.

Wat verkiezen jullie? Toneelstukken waarbij alles duidelijk is of voorstellingen waarbij je als publiek zelf nog delen kan invullen?