Bloed en rozen

Toneelvoorstelling: Bloed & rozen - Toneelhuis, Guy Cassiers

Deze toneelvoorstelling gaat over Jeanne d'Arc en Gilles de Rais, twee historische figuren. We volgen in eerste instantie Jeanne op haar reis naar de top. Samen met haar vele volgers weet ze de Engelsen te overwinnen. Jeanne wil verder trekken naar Parijs, maar ze wordt aan de kant geschoven, ze hebben haar niet meer nodig. Na haar dood volgen we Gilles de Rais, een goede ridder die samen vocht met Jeanne d'Arc. Al snel wordt duidelijk dat Gilles het foute pad op gaat...

Tijdens mijn zoektocht naar een toneelstuk voor het cultuurportfolio, kwam ik uit bij de site van het Toneelhuis. Aangezien Tom Lanoye de tekst van dit theaterstuk heeft geschreven, leek het me wel de moeite waard. De titel sprak me ook enorm aan, het gaf me een idee van een romantisch, maar toch gewelddadig stuk. Achteraf zag ik dat het stuk zou gaan over Jeanne d'Arc, een historisch persoon met een zeer interessant verhaal. Dit was een leuk extraatje in mijn ogen.

Het toneelstuk was niet erg romantisch of gewelddadig, dus in dat opzicht zijn mijn verwachtingen niet uitgekomen. Het bloed uit de titel zal eerder symbool staan voor de gruwelijke dood van Jeanne en Gilles en misschien ook voor de vele doden die Gilles de Rais op zijn geweten heeft. De roos legt dan misschien ook de link naar Jeanne d'Arc als maagd van Orleans. 

Tegenover het vorige toneel dat ik heb gekeken ( King Lear), vond ik dit wel beter te begrijpen. Het verhaal was vrij expliciet uitgewerkt en ik kon zo dus wel beter volgen wat er met alle personages gebeurde. Ook bij dit toneelstuk vond ik het leuk om bekende gezichten te zien zoals Katelijne Damen, Stefaan Degand en Jos Verbist. Doorheen de voorstelling werd ook gewerkt met verschillende projecties, dit vond ik erg goed uitgewerkt. De personages stonden dan op het podium waar je ze niet duidelijk kon zien, maar door de projecties kreeg je een duidelijk beeld van hun gesprekken. Dit vond ik erg sterk en bijgevolg ook een meerwaarde voor het stuk. Op verschillende momenten in het theaterstuk was er een koor dat zorgde voor kerkgezang. Aangezien de kerk en de geestelijken ook een belangrijke rol speelden, vond ik dit ideaal om de juiste sfeer te scheppen. Als negatief punt moet ik wel nog aanhalen dat ik de monologen en dialogen soms wat langdradig vond, zeker tegen het einde van het toneelstuk had ik hierdoor moeite om me te blijven concentreren. De personages hadden houten handen aan hun kostuum hangen, dit vond ik wel moeilijk te plaatsen in het geheel. Ik heb nog steeds geen idee waar dat symbool voor zou kunnen staan, een open vraag die nog in mijn hoofd blijft rondspoken...

In mijn ogen zou je deze toneelvoorstelling, net als alle andere toneelstukken, kunnen gebruiken in de les Nederlands om te praten over de verschillende bouwstenen van toneel.

Door het kijken van dit toneelstuk, heb ik mijn culturele horizon weer uitgebreid, maar ik ben er nog steeds niet helemaal van overtuigd dat ik dit vaker zal doen in mijn vrije tijd.

Kennen jullie toneelstukken die mijn liefde voor theater misschien wel zou kunnen laten groeien?